mijn dierbare vriendin ( uitgezaaide borstkanker)
Donation protected
Hoe begin je een verhaal wat eindeloos lijkt te zijn?
Beginnend bij onze vriendschap, ruim 10 jaar geleden.
Leerde ik deborah kennen, een eerlijke directe maar krachtige vrouw, die al behoorlijk wat achter de rug had.
In onze vriendschap die groeide door wederzijds vertrouwen vertelde ze me, haar verhaal.
Op jonge leeftijd moeder geworden ( 17) en daarna nog een kindje met (19) had zij gekozen haar leven, haar adolescentie en haar jeugd op te geven om haar eigen kinderen het best mogelijke leven te geven.
Het was hard ploeteren ze was jong, en haar moeder had kanker, er was weinig hulp, maar ze heeft het gered, waardoor deze 2 jongens nu tot 2 hele mooie nette geschoolde mannen zijn uitgebloeid.
Uiteindelijk na een gevecht van 5 jaar is haar moeder gestorven aan de gevolgen van kanker in 2001, ook dit ging niet in de koude kleren zitten.
Maar ze ging door….
Trachtend opnieuw een opleiding te volgen, werk te zoeken, was heel lastig.
Je moet immers ervaring hebben, een vooropleiding hebben.
Langzaamaan na de rouw van haar moeder en toen de jongens eenmaal naar school gingen, had ze de ruimte gevonden iets nieuws te vinden.
Ze begon te werken in de ouderenzorg.
Men was daar zo tevreden met haar dat zij haar scholing en een vast contract wilde aanbieden.
Toen dat net wilde gaan lopen kwam ze er achter dat ze zwanger was.
Ongelofelijk blij!! Al gooide dat wel weer alles overhoop.
De zwangerschap verliep prachtig, tot aan de 7de maand.
Ergens begon er iets te knagen waarvan ze niet precies wist wat dat nou was.
Meerdere malen vroeg ze om hulp, dat vragen werden smeken, maar de verloskundigen hadden daar gaan boodschap aan, er was immers niks te zien of te voelen.
2 weken voor de uitgerekende datum begonnen de weeen.
Ook daar was ze alleen.
De verloskundige zag het als niet nodig om te komen.
Uiteindelijk is ze naar het ziekenhuis gegaan en daar werd duidelijk dat er volledige ontsluiting was, maar er werd ook duidelijk dat het mooie voldragen meisje net voor aankomst gestikt en gestorven was in haar buik.
Autopsie wees uit de het meisje gezond en volgroeid was en dat er door nalatigheid gefaald was door de verloskundige.
Zo kwam ze thuis, met een lege buik, en een lege baby kamer.
Haar vader was haar steun en toeverlaat in die tijd, en was er dagelijks, maar ook hij overleed 3 jaar later aan een hart stilstand.
Kleine baantjes, korte cuscussen later,
Werd de wereld weer een heel klein beetje mooier toen ze zwager raakte van haar zoontje.
Een mooie puber inmiddels met de allerliefste lach, ze noemt hem haar “zon”
Toen haar zon eenmaal naar school ging, heeft ze een tijdje nodig gehad bij te komen van wat er allemaal in haar leven had gespeeld.
En zag dat het huwelijk dat ze al die tijd had, voorbij was.
Er was niks meer over, ze was teveel alleen geweest in haar verdriet.
Ze maakte de moeilijke beslissing te scheiden om haar leven opnieuw te beginnen.
Ze begon een opleiding, en eindelijk met hard werken kon ze dit keer starten op een hoger niveau.
Ze genoot voor het eerst echt van haar leven, sport, de kinderen.
Toen raakte ze verliefd….
En in die liefde heeft ze zichzelf verloren.
Die liefde was gewelddadig.
En verdronk uiteindelijk in haar eigen leven.
Een mooi dochtertje werd geboren, maar geweld werd erger.
Uiteindelijk is de ommekeer gekomen met een gebroken gezicht, en blauwe plekken.
Een proces van mentale en fysieke heling kwam.
En daarmee ook de kracht en het gevoel, het idee nu ook iets te doen voor die vrouwen die zo mis begrepen worden.
Dus ze had zich aangemeld om een instap toets te maken, om de opleiding ervaringsdeskundige te worden.
Met vlag en wimpel haalde ze de testen en werd geplaatst op mbo4 maatschappelijke zorg.
De school nam haar aan dus ze kon beginnen.
Door de borstvoeding op jonge leeftijd had ze borst protheses, en aangezien die al 20 jaar oud waren, moesten die gewisseld worden.
Een normale wissel werd een ontdekking van kanker.
Van kanker in de borst naar mri, pet scan, echo, amputatie, en uiteindelijk naar uitgezaaid in gehele wervel, lever, en lymfe.
En nu?
Ze zou net gaan leven.
Haar kinderen 25/23/14/4 jaar oud…
Hormoontherapie werd ingezet.
Gelukkig geen chemo.
Maar dan nu?
“Ik wilde zo graag de wereld zien Siets”
Maar hoe kan je zoiets doen als je weer gestagneerd wordt in een toekomst opbouwen, en je doodleuk wederom terug geworpen wordt op hetzelfde.
Dan blijf je die alleenstaande ouder met een bijstandsuitkering, maar dit keer met kanker.
Dus hierbij, als vriendin…vraag ik jullie…
Geef/gun haar dat kleine beetje.
————————
How do you start a story that seems endless?
Starting with our friendship, over 10 years ago.
I got to know Deborah, an honest direct but strong woman, who already had quite a bit behind her.
In our friendship that grew through mutual trust, she told me her story.
Becoming a mother at a young age (17) and then another child with (19) she had chosen to give up her life, her adolescence and her youth to give her own children the best possible life.
It was hard work she was young, and her mother had cancer, there was little help, but she made it through, so these 2 boys have now blossomed into 2 very nice neat educated men.
Finally, after a fight of 5 years, her mother died of cancer in 2001, this also did not sit in the cold clothes.
But she continued….
Trying to re-train, to look for work, was very difficult.
After all, you have to have experience, have a previous education.
Slowly after her mother's grief and once the boys went to school, she had found the space to find something new.
She started working in aged care.
People there were so satisfied with her that she wanted to offer her training and a permanent contract.
When she was just about to start walking, she found out she was pregnant.
Incredibly happy!! That turned everything upside down, though.
The pregnancy was wonderful, up to the 7th month.
Somewhere something started to gnaw that she wasn't quite sure what it was.
Several times she asked for help, that questions turned into begging, but the midwives were not aware of that, after all, there was nothing to see or feel.
The contractions started 2 weeks before the due date.
She was alone there too.
The midwife saw no need to come.
Finally she went to the hospital and it became clear that she was fully dilated, but it also became clear that the beautiful full-term girl had suffocated and died in her stomach just before arrival.
Autopsy revealed that the girl was healthy and fully grown and that the obstetrician had failed due to negligence.
That's how she came home, with an empty belly, and an empty baby room.
Her father was her mainstay at that time, and was there every day, but he also died 3 years later of a heart attack.
Small jobs, short cuscuss later,
The world became a little bit more beautiful again when she became a brother-in-law of her son.
A beautiful teenager now with the sweetest smile, she calls him her "sun"
Once her sun went to school, it took her a while to recover from all that had happened in her life.
And saw that the marriage she had all along was over.
There was nothing left, she had been too alone in her grief.
She made the difficult decision to divorce in order to start her life over.
She started an education, and finally with hard work she could start at a higher level this time.
She really enjoyed her life, sports, the children for the first time.
Then she fell in love….
And in that love she lost herself.
That love was violent.
And eventually drowned in her own life.
A beautiful daughter was born, but violence got worse.
Ultimately, the turnaround came with a broken face, and bruises.
A process of mental and physical healing came.
And with it the strength and the feeling, the idea of doing something for those women who are so misunderstood.
So she had signed up to take an entry-level test, to become an experience expert training.
She passed the tests with flying colors and was placed in mbo4 social care.
The school hired her so she could start.
Breastfeeding at a young age meant she had breast prostheses, and since they were already 20 years old, they had to be changed.
A normal switch became a cancer discovery.
From cancer in the breast to MRI, PET scan, ultrasound, amputation, and eventually to metastasis throughout the vertebra, liver, and lymph.
And now?
She was just going to live.
Her children 25/23/14/4 years old…
Hormone therapy was used.
Luckily no chemo.
But now?
“I wanted so badly to see the world Siets”
But how can you do something like that when you get stuck in building a future again, and you are casually thrown back to the same thing again.
Then you remain that single parent with social assistance benefits, but this time with cancer.
So hereby, as a friend…I ask you…
Give her that little bit.
Organizer
Deborah B
Organizer
Breda, NL
